سیب در طب سنتی
سیب یا تفاح در سه طمع شیرین، ترش و میخوش طبقه بندی می شود که سیب رسیده بهترین نوع آن است. طبیعت سیب شیرین، گرم و تر؛ سیب ترش سرد و خشک و میخوش آن در گرمی و سردی معتدل و خشک است. خواص درمانی آن در طب سنتی شامل:
- نشاط آور
- تقویت کننده قلب، مغز و کبد است.
- هم خوردن و هم بوئیدن آن مفید است.
- برای خفقان و تنگی نفس مفید است.
- ضعف دهانه معده را اصلاح می کند.
- اشتها آور
- سیب پخته برای تسکین سرفه خوب است.
- بیماری های پوستی و بی خوابی را تخفیف می دهد.
- رب و آب سیب در همه موارد از خود آن قوی تر است و برای تفریح قلب و تقویت معده و کبد و دفع سموم دارای اهمیت بسیاری می باشد.
- نوشیدن آب پس از خوردن سیب موجب فساد معده می شود.
- سیب میخوش مولد خلط صالح است و تشنگی رابرطرف نموده و قی و اسهال صفراوی را تسکین می دهد.
- سیب ترش قابض بوده و برطرف کننده قی و عطش است و بامعده صفراوی سازگار است.
- سیب ترش سبب فراموشی، کند ذهنی و قولنج می شود و مصلح آن عسل با دارچین است.
منبع: بوعلی دارو
