تغییرات فصلی و مزاج آن ها

تغییرات فصلی و مزاج آن ها

تغییرات فصلی و مزاج آن ها: چهار فصل وجود دارد: ربیع (بهار) که بعد از موسم سرما می آید و مزاج آن معتدل است؛

صیف (تابستان) که بعد از بهار می آید و مزاج آن گرم و خشک است؛

خریف (پاییز) که قبل از موسم سرما و بعد از تابستان می آید و مزاج آن سرد و خشک است؛

شتاء (زمستان) که همان موسم سرماست و مزاج آن سرد و تر است.

هر فصل متناسب با مزاج خودش امراض خاصی ایجاد می کند

که موجب بیماری بعضی افراد و صحت افراد دیگر می شود؛

یعنی امراضی را که خلاف آن مزاج باشد دور می کند یا به دور کردن آن کمک می کند.

امراض فصل تابستان

در فصل تابستان که مزاج آن گرم و خشک است غلبه صفرا به وجود می آید

لذا در جسم تولید صفرای زیاد می کند که به علت تندی صفرا، حالت سکون معدوم شده

و بر شدت حرارت بدن افزوده می شود.

در این حالت، قلب بی تاب می شود و تب های صفراوی و امراض سوزشی به وجود می آید.

و نیز باعث ایجاد خشکی در جسم می شود.

در این فصل، امراض مخصوص موسم سرما مثل سرماخوردگی، بیماری های بلغمی و… خود به خود کاسته می شود.

امراض فصل پاییز

از آنجا که در این فصل از شدت گرما کاسته شده و خشکی همچنان باقی است

مزاج این موسم نیز سرد و خشک است.

در این فصل، در جسم کثرت سودا به وجود می آید و در نتیجه باعث ایجاد

خرابی در هضم، کثرت امراض، ریاح و بیماری های رحم می شود.

این فصل باعث تشدید اشتها و قلت گرما می شود.

در نتیجه باعث غلیظ تر شدن خون نیز می شود.

امراض فصل زمستان

در این فصل، علاوه بر وجود سرمای فصل پاییز، سرما و رطوبت فصل زمستان نیز افزوده می شود

و مزاج آن به خاطر رطوبت عوض می شود.

این موسم موجب کثرت بلغم در جسم و ایجاد امراض بلغمی مثل نزله، زکام، سرما خوردگی و… می شود.

البته در این فصل از امراض صفراوی کاسته شده و گرمی خون هم دفع می شود.

امراض فصل بهار

در این فصل، رطوبت فصل زمستان باقی می ماند، ولی بر حرارت آن افزوده می شود

و مزاج فصل به سمت گرمی و تری می رود.

در این موسم، مواد باقی مانده از فصل سرما به تحلیل می رود

یا از بدن خارج می شود یا این که گرما آن ها را می پزد و به صورت چرک و جوش از بدن خارج می کند.

برای همین، در این فصل امراضی مثل اسهال، استفراغ و چیزهایی از این قبیل زیاد به چشم می خورد.

منبع: کتاب مبانی طب سنتی