کوتاه و مختصر پیرامون اسفناج

اسفناج از نگاه طب سنتی:

با طبیعت سرد و تر مفید طبع گرم مزاجها.

خوردن اسفناج پوست بدن و رنگ رو را جلا داده مانع اذیت بخارات بدن شده سبزى و خوردنى اى بى نفخ و زودهضم می باشد.

خوردن پخته اسفناج که در روغن سرخ نشده باشد هرگونه رنج و آزار سینه و شش و سل را مفید و تشنگى را رفع و تبهاى تند گرم را فرو نشانیده، مزاج را لینت داده، التهاب را فرو می نشاند.

عصاره یعنى آب او که نپخته بدست آورند با شکر بیمارى یرقانى را نافع و سنگ مثانه را ریخته، شاش بند را فایده کرده هرگونه رنج و مرض حار را اعانت و بهبود می کند. چون اسفناج را با باقلا پخته بخورند رنج نزله یعنى سینه دردى را که پس از زکام حاصل شده باشد بهبود بخشیده و ضماد پخته او که اسفناج پخته را کوبیده بگذارند درد مفاصل گرم را سودمند و ورم موضعى را رفع و گذاشتن آن بر پشت زهار ادرار بسته را باز نماید.

ضماد خام اسفناج که آنرا کوبیده ببندند ورم حار را رفع و سر دمل را باز و زهر نیش عقرب و زنبور را بیرون آورد، و ضماد پخته او که با سفیدآب قلع مخلوط کنند و بمالند یا ببندند سوزش و جوش هاى سوزش دار بدن و اینگونه مضرات را مفید می باشد.

خوردن هر بار یک قاشق چاى خورى از تخم کوبیده او درد امعاء و احشاء و روده و معده را که از گرمى و حرارت باشد رفع، و تبهاى گرم را دوا، و شیره او که کوبیده و خیسانده باشند و شیره بکشند جهت تب دق و سل و امراض سینه و شش بى مانند، و پخته تخم او جهت ورم هاى داخلى و خارجى و لینت مزاج و ورم هاى سفت مفید می باشد.

خوردن اسفناج مضر حال رطوبتى ها و سردمزاجها که در صورت رغبت باید آنرا با روغن بادام یا زیتون و دارچین پخته تناول نماید.

مقدار خوراک از عصاره او هربار یک قاشق غذاخورى و از تخم او یک قاشق چاى خورى یا مرباخورى و در صورت غذا تا حد تمایل طبع و در ضمادات باندازه کفایت می باشد.