درمان با مرزنجوش
مرزنگوش از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی گرم و خشک است. آشامیدن آن بازکننده ی انسداد و گرفتگی های دماغی و رفع سردرد سرد بلغمی و سوداوی است و برای لقوه و مالیخولیا مفید است و زکام را قطع می کند.
بوییدن آن برای بازکردن بینی در مواقع زکام نافع است. ریختن چندقطره آن در بینی برای پاک کردن دماغ و تسکین لقوه و صرع مفید است و مالیدن آن بر روی موضع برای فلج و پاک کردن دماغ و امراض عصبی سرد مانند کزاز نافع است.
مالیدن آن به چشم برای شروع نزول آب در چشم و ضعف بینایی مفید است و مضمضه کردن آن مانع جریان آب و رطوبت از دهان است.
ریختن چند قطره از اسانس آن در گوش یا قراردادن پنبه ی آغشته به آن در گوش بازکننده ی مجرای گوش می باشد. خوردن دم کرده ی آن فرح آور است و برای درد سینه و سرفه و تنگی نفس و خفقان و درد قلب و تحلیل نفخ و گاز و بادها و تسکین دل پیچه و رفع استسقا و سختی در ترشح ادرار و حیض نافع است، به عبارت دیگر قاعده آور است و ادرار را زیاد میکنند. شیاف آن در مهبل نیز قاعده آور است. در استمال خارجی نیز ضدعفونی کننده و التیام دهنده ی زخم ها می باشد. مرزنجگوش برای کلیه و مثانه مضر است، از این نظر باید با کاسنی و تخم خرفه میل شود. جانشین مرزنگوش در خواص دارویی سوسنبر است.
منبع: بوعلی دارو
