سردرد (صداع) از نگاه طب سنتی ایران
سردرد (صداع) از نگاه طب سنتی ایران

سردرد (صداع) از نگاه طب سنتی ایران( قسمت ۸)

صداع سوداوى

مرحوم دکتر عبدالله خان احمدیه


 

سردرد ( صداع سوداوی)

نشانه هاى این نوع سردرد وسواس، اندیشه هاى تباه و بد، بى خوابى، تیرگى رنگ و روى، ترس در خواب، فکر و خیال زیاد، ضعف دقت و تمرکز حواس و تخیل و تجسم اشیاء به رنگ سیاه است.

در این نوع سردرد، سنگینى سر محسوس نبوده و ادرار رقیق مى باشد. البته این وضع تا زمانى است که ماده سودا به اصطلاح خام باشد. بدیهى است سودا پس از نضج و پختگى دفع شده، رنگ ادرار به سیاهى گرائیده و غلیظ خواهد شد.

براى نضج ماده سودا جوشانده اى مرکب از اسطوخودوس، گل گاوزبان، بادرنجوبه، افتیمون شامى، ترنجبین و آلو تجویز مى شود.

مدت پزایندگى ماده معمولا ۱۵ روز و گاه بیشتر خواهد بود. نشانه نضج سودا همان سیاهى و غلظت ادرار مى باشد. حبى مرکب از هلیله زرد تا ۱ ل(مثقال)، انتیمون ۲/ ۱، غاریقون ۵ نخود، بسفایج ۲/ ۱ ل، اسطوخودوس ۲/ ۱ ل و تربد ۱ ل مى تواند بسیار نافع قرار گیرد. همچنین چنانچه به بیمار مدتى خاکشیر داده شود ماده سودا به سیاهى گرائیده و با خون دفع خواهد شد.

صداع ناشى از خشکى

نشانه

نشانه هاى صداعى که از خشکى ناشى شده باشد عبارتند از بى خوابى، خشکى بینى و چشم و سبکى سر. این سبکى سر گاه چنانست که سر از هر سو به جنبش درآمده و بیمار احساس از کارافتادگى مراکز مغزى خود را مى نماید.

درمان

به عقیده قدما مداوا در جهت افزایش رطوبت باید صورت گیرد. اگر مزاج متمایل به سردى بود عسل و دارچین و زیره و نیز آمیخته اى از روغن بنفشه با روغن شوید مورد تجویز قرار مى گرفت.

به بیماران گرم مزاج «داروهاى سرد» همچون آب کدو و خیار، گشنیز، اسفناج همراه با غذا داده مى شد. روغن مغز کدو و بنفشه را در بینى مى چکاندند و کف پا و مقعد را نیز با آن چرب مى کردند. ضماد مغز استخوان ساق گوساله و پیه مرغ را به پیشانى مى نهادند.

منابع

  • راز درمان (رساله اى در پزشکى سنتى و گیاه درمانى)، ج ۳

 

منبع:  انجمن تحقیقات طب سنتی ایران


ارسال یک پاسخ

لطفا دیدگاه خود را وارد کنید!
لطفا نام خود را در اینجا وارد کنید

1 + یک =