کوتاه و مختصر پیرامون بادنجان

 بادنجان از نگاه طب سنتی:

در طبیعت گرم و خشک مفید حال سردمزاجها.

خوردن بادنجان که با روغن پخته شود مقوى معده و بازکننده گیر آن و ملین طبع، و به تنهائى بندآورنده و با سرکه قابض یعنى جمع کننده، و در خاصیت مسکن سردرد و خوشبوکننده عرق و رافع بدبوئى زیر بغل و بیخ ران و خشک کننده رطوبات زیادى بدن و ترشح فرج و خوردن زیاد آن باعث بواسیر و درد بیضه و تخم دان و پهلو می باشد.

بادنجان خراب کننده رنگ رخسار و مصلح آن که مضرات او را رفع می کند پختن اوست با روغن و گوشتهاى فربه و سرکه یا آب انار و ناردان و گلپر و امثال آن.

دم بادنجان را که پخته بکوبند و با بادام تلخ مالیده ضماد کرده بگذارند درد و ورم بواسیر را رفع می کند.

خشک کرده و کوبیده دم بادنجان و شکوفه آن که بعد از چرب کردن با روغن بادام بر مقعد بپاشند ورم بواسیر را فرو می برد.

اگر بادنجان را نیک بپزند تا از هم پاشیده شود و آنگاه صاف کنند و آنرا با روغن زیتون چندان بجوشانند تا آب آن تمام شده روغن بماند و بر بدن لک و پیس بمالند تا یکسال برص و لک و پیس را رفع و برنگ بدن نماید و مالیدن آن بر زگیل جهت رفع آن مجرب می باشد، مخصوصا که شب از پخته آن بسته روز شسته روغن آنرا بمالند. اگر آب پخته بادنجان را با روغن تخم کتان بجوشانند و بمالند جهت درد شقاق (ترک لب و مقعد) و ورمهاى سفت شده و رفع فساد و آزارى که بر دست و پا از سرمازدگى رسیده باشد بی مانند می باشد.

چون رسیده بادنجان را که تخم او زرد شده باشد خوب بپزند و شب بگذارند و روز تخم او را کوبیده با موم و روغن بمالند ترک میان انگشتان را در حال برطرف نماید.

هرگاه بادنجان زرد شده را خالى کرده میانش را روغن تخم کدو ریخته قریب یک روز کنار فر، یا تنور گذارند و روغن را از او گرفته در گوش چکانند جهت درد آن سریع الاثر می باشد.

چون بادنجان و تمام آنرا از گل و برگ و ساقه که جوشانده صاف کنند و با روغن تخم کدو چندان بجوشانند تا آب آن تمام شده روغن بماند و بمالند جهت رفع رنج بواسیر بی عدیل می باشد.

بادنجان پخته که بر سر بندند موى سر را سیاه سازد و سرمه برگ خشک او جهت رفع سفیدى و آب ریزش چشم مفید و جلاى باصره را زیاد گرداند.