غار، برگ بو
به فارسی باهشتان گویند و ثمر آن را دهمشت نامند؛ درختی است عظیم تا هزار سال می‌ماند و اهل یونان آن را بسیار احترام می‌نمایند و شاخه آن را در دست می‌دارند و از خود دور نمی‌کنند.
طبیعت آن گرم و خشک در دوم، مغز ثمر آن گرم‌تر از برگ و پوست آن و ثمر آن خشک‌تر از سایر اجزای آن و روغن آن گرم‌تر از سایر اجزا و گرم‌تر از روغن گردکان
از خواص برگ بو:
خرد کنندگی سنگ های مثانه و کلیه بوده و گرفتگی مجاری کبد را باز کرده و جوشانده آن با سرکه باعث تقویت دندان است. از مضراتش درد سر است که تخم کرفس مصلح آن است. شربت داروئی آن تا میزان یک درم و نیم(۲۵/۵گرم) می باشد. دانه آن دردهای کبد را رفع و سردی و رطوبت آن را برطرف نموده و در ترکیب با شراب ریحانی مدر بول و حیض است. نفخ را از بین برده و زخم های ناشی از عقرب را التیام می بخشد.
افعال و خواص دیگر آن:محلل و مفرح و مقوی و مدر و تریاق سموم خصوص حب آن، آشامیدن حب آن با شراب جهت صداع بلغمی و بادهای حبس شده و صرع و وسواس و تقویت ذهن و دهان و سعوط[۱] آن جهت شقیقه و لقوه[۲] وچرب کردن به دهن[۳] آن جهت درد اعصاب و رفع درماندگی و اختلاط ذهن و دهنهای عروق، قطور ساییده حب آن در روغن گل و سرکه و یا خمر کهنه امراض بارده گوش و رفع دودی و طنین و ثقل سامعه[۴] و باعث تقویت آن و به دستور قطره دهن[۵] آن، مضمضه طبیخ برگ آن جهت درد دندان، لعوق[۶] برگ و حب آن با عسل و یا با طلا جهت امراض سرد و با سکنجبین جهت امراض گرم و ضعف نفس و نفس الانتصاب و سیلان فضول از ریه و زخم ریه و سرفه کهنه و تنگی نفس، آشامیدن حب آن جهت از بین رفتن بادهای غلیظه و مغض و قولنج و امراض جگر و طحال و با عسل جهت قرحه[۷] امعا، آشامیدن طبیخ برگ آن مقی و آشامیدن دو مثقال حب آن خشک سوده مسکن مغض در ساعت، ضماد آن با نان و یا با سویق جو جهت تسکین ضربان و اورام حاره، طلای آن با شراب جهت بهق و کک مک و رفع آثار جلد موثر است.
