کوتاه و مختصر پیرامون زیره

زیره در طب سنتی:

با طبیعت گرم و خشک و لطیف، مفید حال سردمزاجها و بلغمى ها.

خوردن زیره بول و ادرار و شیر و عرق سردمزاجها را رانده (زیاد می  کند)، حبس طبیعت روان و حیض جارى می  کند (اسهال و حیض را بند می  آورد).

زیره تریاق (بهترین دوا) جمی ع سموم حشرات و بادشکن است، و نفخ و گاز معده را دفع می کند.

زیره باعث هضم غذا شده آروغ می آورد.

زیره لطیف کننده غذاهاى گوشتى و گوشتهاى سفت سخت پخت، و رفع تنگی نفس و کرم معده و دل درد و شکم درد بادى و میل گل و ذغال خوردن و امثال آن می کند.

زیره سکسکه رطوبتى و ورم بادى طحال را برطرف می سازد.

زیره بوداده اسهال رطوبتى را نافع و با سرکه پرورده او (ترشى زیره) که بعد از آن برشته کنند (بو بدهند) بسیار قابض و در قطع اسهال و رطوبات معده قوى الاثر می باشد.

اماله (تنقیه) پخته زیره بادشکن و نفخ و گاز را برطرف می سازد.

برداشتن (شیاف واژینال) زیره کوبیده با روغن زیتون «که در پارچه زن بخود برگیرد» قطع حیض می کند.

مضمضه پخته او خصوصا با پونه تسکین درد دندان و نزله ها می دهد.

چکاندن آب زیره که زیره را در آن خیسانده باشند، جراحت و خارش چشم را برطرف می سازد، و با سفیده تخم مرغ درد چشم حار (گرم) و مالیدنش تیرگى بشره را رفع می کند.

آب فشرده خیسانده او لک چشم، و با نمک جوش و ناخنک پلک را برطرف می سازد.

چکاندن آب زیره با سرکه خون دماغ را قطع می کند و مالیدن او با روغن زیتون ورم طحال و ضمادش با آرد باقلى هرگونه ورم را تحلیل می برد.

چون آب زیره را بر بدن نوزاد بمالند مادام العمر از شپش و تولد آن در امان می باشد.

زیره سبز ملین طبع و خوردنش در تقطیر بول (قطره قطره آمدن ادرار) و اخراج سنگ مثانه و خون بسته شده در آن بی مانند می باشد.

خوردن زیره و سرکه سکسکه و کرم معده را رفع می کند.

ضماد زیره و روغن زیتون و عسل رافع رنگ خون مرده زیر جلد و ورم آن می باشد.

خوردن زیاد زیره مضر ریه و باعث زردى رنگ و مصلحش سرکه و مقدار خوراکش تا یکى دو نخود می باشد.